Vladislav Gramatik (rođen oko 1430. u Novom Brdu), književnik i dijak – prepisivač i iluminator srpskih knjiga. Do naših dana sačuvale su se četiri njegove rukopisne knjige. Godine 1456. završio je prvi “Zbornik”, a pisao ga je (kako je sam kazao) u domu Nikole Spančevića u Mladom Nagoričinu kod Kumanova. Od ovog Zbornika sačuvano je 77 listova koji se nalaze u Univerzitetskoj biblioteci u Odesi, u zbirci poznatog sakupljača balkanskih rukopisa Grigoroviča. Potom je, desetak godina kasnije, u manastiru Presvete Bogorodice Matejče, u okolini Kumanova, po porudžbini Dimitrija Kantakuzena, završio drugi “Zbornik” od preko 1500 strana, vrlo bogatog sadržaja. Zbornik pisan za Kantakuzena predstavlja jednu od najmonumentalnijih srpski rukopisnih knjiga. Ovaj rukopis se danas nalazi u Arhivu JAZU u Zagrebu, zahvaljujući Ilarionu Ruvarcu. U ovom manastiru Vladislav je napisao još dva “Zbornika”, prvi 1473. godine od 1200 strana (ne zna se za koga) i 1479. godine “Zbornik” takođe od 1200 strana u kome su slova, pohvale i žitija raspoređeni prema mesecima u godini. Rukopis se danas nalazi u  Rilskom manastiru u Bugarskoj. Vladislav je sastavio i jedan izvorni spis: opisao je prenos moštiju svetog Jovana Rilskog iz nekadašnje bugarske prestonice Trnova u Rilski manastir. Vladislav je sebe nazivao “dijakom” a kasnije “gramatikom”. Manastir Matejič, u kome je živeo i radio, započeo je car Dušan, a završili su ga njegova žena Jelena i sin Uroš. Bio je prepisivačko i književno središte i pre Vladislava (inok Gerasim je u njemu 1409. godine prepisao jedan rukopis – “Dijalog rimskog pape Grigorija”).