Ritmovi od Todora Manojlovića 1922

Ritmovi su prvi put štampani 1922. godine, izdanje Gece Kona, u dve verzije, sa tvrdim i mekim omotom. Verziju sa mekim ilustrovanim omotom možete videti klikom ovde.

Todor Manojlović (1883—1968) pesnik, dramski pisac, esejista, književni, likovni, pozorišni kritičar i prevodilac, ostavio je za sobom značajnu, ali nedovoljno istraženu zaostavštinu.

Već kao mladi student prava u Budimpešti, Todor Manojlović (Veliki Bečkerek, 1883 — Zrenjanin, 1968) je otkrio da njegova interesovanja naginju više ka poeziji, književnosti, slikarstvu i pozorištu. Studije u Budimpešti, Nađvaradu i Temišvaru provodi u krugovima avangardnih mađarskih umetnika i književnika, a prijateljstvo sa jednim od najvećih mađarskih liričara Endre Adijem imaće velikog uticaja na njegovo kasnije stvaralaštvo i konačnu odluku da se potpuno posveti umetnosti. Studije istorije umetnosti pohađa u Minhenu i Bazelu, a na putovanjima u Italiji vreme provodi u društvu mladih italijanskih umetnika i boema, uključujući vodeće predstavnike futurizma. Nakon Prvog svetskog rata živeo je u Beogradu, Novom Sadu i Zrenjaninu. Kao likovni kritičar, postavio je osnove za periodizaciju srpske umetnosti između dva svetska rata, a u podjednakoj meri se iskazao i kao pesnik, dramki pisac, teoretičar književnosti i prevodilac. U periodu između dva svetska rata bio je sekretar, a potom i član uprave srpskog PEN-kluba, sekretar Matice srpske i profesor istorije umetnosti na Umetničkoj akademiji u Beogradu.

Sa Crnjanskim, Vinaverom, Miličićem, Kosorom, Andrićem, Todor Manojlović učestvovao je u osnivanju tzv. Grupe umetnika. Začetnik je srpskoga modernizma. U pesničkim zbirkama Ritmovi (1922), Vatrometi i bajka o Akteonu (1928), slobodnim je stihom beležio "samo svoje dobre trenutke saznanja, blaženog divljenja, sećanja, ljubavi i toploga ganuća".