Biblioteka grada Beograda je ustanova kulture grada Beograda smeštena u Knez Mihajlovoj 56. To je najveća pozajmna biblioteka u Srbiji. U svojim fondovima ima preko 1.700.000 naslova. Po svojoj organizacionoj strukturi obuhvata i 13 opštinskih biblioteka, što sa mrežom ogranaka čini ukupno 74 lokacije u gradu.

Publikovanje srpskih knjiga dobilo je jači zamah od 1761, kada je venecijanski štampar Dimitrije Teodosije, Grk , otvorio i ćirilski odsek svoje štamparije. Štampajući pravoslavne crkvene knjige, on je, da bi otklonio nepoverenje srpskog sveštenstva prema knjigama koje dolaze iz katoličke sredine, na naslovnu stranu stavljao podatak da je knjiga štampana u Moskvi, Kijevu ili Sankt Petersburgu. Za desetak godina iz njegovog preduzeća izašlo je preko četrdeset knjiga namenjenih Srbima. Austrijske vlasti najzad su shvatile da je zabrana osnivanja srpske štamparije kontraproduktivna jer otvara vrata nekontrolisanom ruskom uticaju, a takođe i poslovnoj dobiti inostrane (venecijanske) firme, umesto da te prihode ubere neka austrijska.

Godine 1770. bečkom štamparu Jozefu Kurcbeku odobreno je monopolsko pravo na štampanje srpskih knjiga. Dajući takvu privilegiju bečkom preduzetniku, koji uz to nije bio Srbin, austrijska vlast je osigurala čvrstu kontrolu nad srpskom književnom produkcijom. U konkurentskoj utakmici Kurcbek je bio u povoljnijem položaju nego Teodosije, koji je ipak uspeo da objavi još nekoliko knjiga namenjenih Srbima, i uz to monumentalno delo Srbina Zaharija Orfelina Istorija Petra Pervago, namenjeno ruskim čitaocima i pisano ruskim jezikom. Posle smrti Dimitrija Teodosija njegov naslednik Pane Teodosije nastavio je da izdaje pored ostalih i srpske knjige.

Geca Kon (1873-1941) bio je srpski knjižar i izdavač. Rođen je u Čongradu, Austrougarska, 2. avgusta 1873. godine. Školovao se u Zemunu i Novom Sadu. 1889. godine prekinuo je  školovanje i zaposlio se u knjižari Fridriha Breslauera u Beogradu. Godine 1901. postaje srpski državljanin i u Beogradu otvara knjižaru za srpsku i stranu književnost u Knez Mihailovoj ulici br. 1. Oko njega se okupljaju istaknuti književnici i drugi intelektualci tog doba: Slobodan Jovanović, Branislav Nušić, Andra Gavrilović, Jaša Prodanović, Božidar Kovačević, Miloš Crnjanski i drugi.Tokom decenija poslovanja izrastao je u najvećeg predratnog srpskog i jugoslovenskog izdavača. Po nemačkoj okupaciji Srbije 1941. njega i  njegovu porodicu su uhapsili a zatim likvidirali nemački okupatori.

Prosveta je bila srpsko državno izdavačko preduzeće u Beogradu, formirano odmah nakon Drugog svetskog rata, 1945. godine, nastavljajući rad predratnog izdavača Gece Kona. Nakon smrti Gece Kona i njegove porodice njegovu izdavačku kuću je 1942. preuzelo nemačko preduzeće Jugoistok (Südost). Posle oslobođenja, 14. decembra 1944. godine, preduzeće je pretvoreno u Izdavačko preduzeće Prosveta.

U drugoj polovini 20. veka ona je jedna od najvećih izdavačkih kuća u SFR Jugoslaviji i na Balkanu. Nema iole značajnijeg srpskog pisca koga Prosveta nije objavila. Prva knjiga koju je Prosveta objavila je roman Ive Andrića Na Drini ćuprija, 10. marta 1945. godine. Nekoliko meseci posle oslobođenja objaviće u „Prosveti“ i Travničku hroniku. Prosveta je imala izuzetno razvijenu knjižarsku mrežu u gradovima Srbije i desetak u Beogradu. Pre Drugog svetskog rata u Beogradu je takođe postojala izdavačka  firma istog naziva: Grafičko preduzeće Prosveta A.D.