Knjiga večnosti, filigrani - Sibe Miličić (1922)

Oblast: Domaća i jugoslovenska književnost

Artikal: 29575 : Tezina: 0.15 kg

Zalihe: 0 u zalihama

Opis: 1. izdanje, Beograd 1922, tvrdi originalni povez (prva stand. verzija), stanje odlično, str. 80, ćirilica, vidi opis, vrlo retka

2 949 RSD

Dodaj na listu

Sibe (Josip) Miličić (Brusje, Hvar 3. april 1886. - Bari, Italija 1944.) je bio srpski književnik i književni kritičar, ili bolje reći bio je kontroverzni umetnik, pesnik, pripovedač, romanopisac, slikar, diplomata Kraljevine Jugoslavije. Sa svojom generacijom stvaralaca probijao je put naše književnosti ka svetskoj literaturi, posebno u Francuskoj. Na domaćoj sceni izdavao je knjige isključivo na ćiriličnom pismu i doživljavao srpsku kulturu kao južnoslovenski Pijemont.

2017. godine održan je naučni skup o ovom piscu, slikaru i diplomati, koji je ostao je bez pravog mesta u istorijama i srpske i hrvatske književnosti.

Ovaj rođeni Dalmatinac, izuzetan talenat, poliglota, prijatelj Andrića, Crnjanskog, Krkleca, Dobrovića, svojom ličnošću je svojevremeno oduševljavao pisce savremenike ali je njegovo raznovrsno delo decenijama ostalo u dubokoj senci. Miličićevo odsustvo iz književnih kanona ublaženo je bar delimično kroz prisustvo u Lamentu nad Beogradom i Lirici Itake i komentarima Miloša Crnjanskog:

ESPANJA i naš Hvar,

Dobrović mrtvi, šejk što se u Sahari beli,

priviđaju mi se još, kao utvare, vatre, var.

Moj Sibe poludeli, zinuo kao peš.

Miloš Crnjanski, Lament nad Beogradom

Miličić je autor manifesta književnog pokreta kosmizam pod naslovom Jedan izvod koji bi mogao da bude program (1920).

Imao je sreću da upozna lično Marinetija u Rimu 1911. i tako na samom izvoru vidi stvaranje novog pravca avangarde. Uloga u formiranju avangardnog pokreta kod nas posle 1918. godine je izuzetna jer je bio jedan od retkih pisaca koji je još pre Velikog rata upoznao i nemački ekspresionizam i italijanski futurizam.

Najznačajnija dela S. Miličića su zbirke "Knjiga radosti" i "Knjiga večnosti", koje su sinteza nemačkog ekspresionizma i futurizma.

U Prvom svetskom ratu priključio se Dunavskoj diviziji i učestvuje u borbama na Mačkovom kamenu kao dobrovoljac. Na predlog Jugoslovenskog odbora i srpske Vlade Sibe Miličić u jeku Prvog svetskog rata piše knjigu Dalmatinska ostrva koju objavljuje Državna štamparija u Nišu 1915. godine afirmišući ideju oslobođenja i opasnost od italijanizacije slovenskog stanovništva. Odlukom srpske vlade iste godine odlazi u Rusiju s ciljem da okupi zarobljenike koji žele da se pridruže kao dobrovoljci srpskoj vojsci u povlačenju i potom na Krfu. Iz Rusije dolazi na Krf s dobrovoljcima i sa sto srpskih oficira dobrovoljaca formira Jugoslovensku diviziju s kojom učestvuje u borbama u Dobrudži.

Posle Drugog svetskog rata Siba Miličića nema ni u jednoj istoriji jugoslovenske književnosti, već se njegovo ime pominje kao deo avangardne grupe umetnika. Kritičke sudove o Miličićevom književnom delu dali su Pero Slijepčević, Tin Ujević, Milan Bogdanović, Aleksandar Ilić, Ljubomir Micić, Risto Ratković, Branimir Donat, Radovan Vučković. Pre Prvog svetskog rata uživa poverenje Jovana Skerlića i Pavla Popovića.