Sudska medicina za sudske, policajne i sanitetske zvaničnike, za advokate i ostale pravnike - Aćim Medović (1866)

Edicija: Državno lekarstvo za pravnike i lekare. Knjiga 1 : Sudska medicina za sudske, policajne i sanitetske zvaničnike, za advokate i ostale pravnike. Autor Aćim Medović.

Aćim Medović, autor prvih udžbenika iz sudske medicine

Prve godine po izboru za za honorarnog profesora sudske medicine i higijene na Velikoj školi, on je objavio u kaligrafskom izdanju svoja predavanja pod naslovom „Sudska medicina za pravnike” (1865), a sledeće 1866. godine štampao je udžbenik „Sudska medicina za sudske, policajne i sanitetske zvaničnike, advokate i ostale pravnike”.

Aćim Medović (polj. Joachim Medowic; Podvizov, 15. maj 1815 – Beograd, 11. maj 1893) je bio lekar i pisac, prvi predsednik Srpskog lekarskog društva, sekretar sanitetskog odeljenja u Popečiteljstvu unutrašnjih dela, fizikus Požarevačkog okruga i profesor sudske medicine na Velikoj školi u Beogradu.

U Beču je diplomirao najpre na Filozofskom fakultetu, a potom je diplomirao na Medicinskom fakultetu. Promovisan je 1841. godine za doktora medicine, hirurgije i babičluka. Nakon završenog fakulteta nije se vratio u svoj rodni kraj, već je došao u Kneževinu Srbiju. Ukazom kneza Aleksandra Karađorđevića postavljen je za fizikusa Okruga požarevačkog krajem 1842. godine. Šef Sanitetskog odeljenja bio je dr Jovan Stejić. Nakon par godina, 20. aprila 1845. godine podneo je molbu za sticanje srpskog državljanstva. Venčao se u Sabornoj crkvi u Beogradu 19. avgusta 1845. sa Ekaterinejom Jovičić, ćerkom Stefana Jovičića, načelnika Sreza Kosmajskog, Okruga Beogradskog. Kum na venčanju bio je Ilija Garašanin.

Njegov celokupni rad i značajna publicistička aktivnost, preporučili su ga da 28. decembra 1847. godine postane član Društva srpske slovesnosti. U slobodno vreme bavio se istraživanjem i zapisivanjem. Interesovala su ga srednjovekovna utvrđenja, tragovi porušenih manastira, mesta bitaka, običaji, kultura, ustanici iz Karađorđevog i Miloševog vremena, kao i zdravstveno stanje stanovništva u okrugu. Na osnovu prikupljene građe napisao je 1851. godine „Povestnicu okruga požarevačkog sa strane državnoopisne i povestne”. U knjizi je bila geografska karta koju je sam uradio, kao i istorijsko geografski prikaz požarevačkog okruga.

1852. godine premešten je U Beograd i postavljen je za privremenog „stolonačelnika odelenija saniteta u Popečiteljstvu vnuternih dela”. Bio je veoma stručan i savestan lekar. Za stalnog sekretara Sanitetskog odeljenja Ministarstva unutrašnjih dela postavljen je 15. maja 1853. godine.

Priznat kao naučnik i lekar, izabran je 1865. godine za honorarnog profesora sudske medicine i higijene na Velikoj školi. Aćim Medović pokazao je vidne rezultate ne samo kao profesor, već i kao pisac prvog našeg udžbenika za taj predmet. Prve godine po izboru za tu katedru, on je objavio u kaligrafskom izdanju svoja predavanja pod naslovom „Sudska medicina za pravnike” (1865), a sledeće 1866. godine štampao je udžbenik „Sudska medicina za sudske, policajne i sanitetske zvaničnike, advokate i ostale pravnike”. Godine 1867. držao je predavanja iz male hirurgije o prvoj pomoći, prelomima i iščašenjima na kursu za berbere i druga lica, koji su u ono vreme samostalno ili kao pomoćnici lekara pružali prvu pomoć i male medicinske usluge.

Pošto je Medović stekao veliki ugled u našim lekarskim krugovima, zanimao ga je i društveni lekarski rad, zalagao se za osnivanje Srpskog lekarskog društva. Jovan Valenta i Aćim Medović pokušali su 1868. godine osnivanje SLD, ali neuspešno. Početkom 1872. godine na osnivanju Srpskog lekarskog društva radio je Vladan Đorđević i njegovu ideju prihvatilo je nekoliko lekara iz Beograda.

Srpsko lekarsko društvo osnovano je 22. aprila 1872. godine i njegov stručni časopis „Srpski arhiv za celokupno lekarstvo”. Za prvog privremenog predsednika jednoglasno je izabran Aćim Medović, a na prvom održanom redovnom godišnjem sastanku , on je potvrđen za predsednika Srpskog lekarskog društva. Po osnivanju društva zalagao se za njegovo unapređenje, za izradu prvih pravila, za osnivanje biblioteke Srpskog lekarskog društva, kojoj je priložio svojih 300 knjiga.

Umro je 13. maja 1893. godine u Beogradu, u 79. godini života. Sahranjen je na Starom beogradskom groblju. Bio je član Društva srpske slovesnosti, Srpskog učenog društva, Srpskog lekarskog društva, počasni član Srpske kraljevske akademije, višegodišni potpredsednik Srpskog društva Crvenog krsta, aktivan član Srpskog poljoprivrednog društva. Preveo je brošuru Moanjijea pod naslovom „Šta je Crveni krst”. Učestvovao je u svim ratovima i za svoje mnogobrojne zasluge bio odlikovan mnogim odlikovanjima.