| Kraj istorije i poslednji čovjek objavljena je u SAD
1992. godine, štampana u preko dvadeset inostranih izdanja,
prevedena i na srpski jezik. Bestseler je u Americi, Japanu,
Francuskoj i Čileu, a dobija i nagradu kritike list LA Times i
nagradu Kapri za italijansko izdanje.
Šta zapravo on tvrdi? Ne da je istorija završena u smislu da više
neće biti ratova, zločina ili nepravdi, već slično Hegelu, da su
mogućnosti daljeg istorijskog usavršavanja uma i slobode
principijelno iscrpljene, da duhovna asimilacija koja prati proces
izgradnje liberalne demokratije pruža jedan univerzalni okvir
unutar koga se mora kretati svaki budući pokušaj da se liberalno
društvo dalje usavršava. To je normativna teza da je "liberalizam
pre svega pobedio u carstvu ideja" i da je nemoguće zamisliti neki
drugi radikalno različit okvir univerzalnog oslobođenja čovečanstva
koji bi isključivao osnovne postulate liberalne
demokratije...
|
|
