Zvučne elipse - Ranko Mladenović 1928 (sa posvetom)

Ranko Mladenović (Klisura kod Bele Palanke, 28. jun 1892—Beograd, 6. januar 1943) je bio srpski avangardni pesnik, dramski pisac, književni i pozorišni kritičar i novinar.

Prve pesme je objavio 1908. godine u časopisu Momčilovac, a potom objavljuje i u mnogim drugim časopisima: Bosna, Delo, Srpski književni glasnik, Misao, Zvezda, Putevi, Almanah Branka Radičevića, Život i rad, Letopis Matice srpske, Vreme i dr. Za vreme Prvog svetskog rata bio je zarobljenik u logoru Ašah, gde je bio urednik logorskog časopisa „Puls“. Za međuratnu modernu srpsku književnost od ključnog značaja je njegovo uređivanje časopisa Misao (1922 — 1923) u kome je okupio većinu tadašnjih srpskih avangardnih stvaralaca. Bio je sekretar Narodnog pozorišta u Beogradu (1925 - 1929), nastavnik u beogradskim školama, činovnik u Univerzitetskoj biblioteci, upravnik Narodnog pozorišta u Osijeku, pa direktor Drame Narodnog pozorišta u Beogradu i urednik časopisa „HH vek“. Za vreme Drugog svetskog rata bio je u zarobljeničkom logoru u Nirnbergu, da bi, kao težak bolesnik, 1942. bio otpušten iz logora i umro na Badnji dan 1943. godine.

Objavio je nekoliko manifesta: Vizionarska lirika (1919), Kosmička lirika (1920), Intuitivna režija (1922) i Arhiktetura nove zajednice (1923).

Objavio je i zbirku pesama Zvučne elipse (Beograd, 1928), monografiju o Joakimu Vujiću, „Dramske gatke“, drame „Strah od vernosti“ (1931) i Čovek ponosan što nema sreće (1933).